Na zo’n lange tijd heb je weer voldoende om bij te praten.
Ik ben net zelf net terug van vakantie, en ook dan beleef je wat. Helaas zijn
er maar heel weinig molens in Italië en al helemaal niet in Toscane.
Terug op de molen is het eerste wat je doet, spinnenwebben
uit je gezicht halen. Overal zijn die kleine kriebels aan het werk geweest. We
lopen een rondje om de eventuele bijzonderheden op te sporen. Gelukkig kunnen
we die niet vinden en gaan we aan de slag. Eigenlijk gaat Hans aan de slag. Ik
blijf lekker in de schaduw staan. Het begint met de gebruikelijke werkzaamheden
en dat gevolgd door het kruien van de kap van ZZW naar Oost.
Een zwaar karweitje over het neutenkruiwerk. Na het eerste
stuk door Hans gekruid heb ik het van hem overgenomen. Samen is het wel te
doen, maar het levert meer dan een natte rug op. De wind blijft ons plagen. Hij
krimpt met onze kruibewegingen mee. We laten het bij Oost voor wat het is. De
verwachting is dat de wind gaat terugkomen naar Oost en zelf nog iets door zal
ruimen. Volop in de zon moeten de zeilen er voor. Je snapt het, het is heel
warm en vrijwel geen wind.
Omstreeks half twee gaat het langzaam een beetje waaien en het
wiekenkruis begint te draaien. We zitten in de schaduw te genieten van het
uitzicht, de draaiende molen en het lekker verkoelende briesje. Meer wordt het
niet.
Veel lesstof is er voor Hans niet door te nemen dus kunnen
we ons beperken tot verhalen over wat we in de laatste maanden hebben
meegemaakt. De tijd vliegt en voor je het weet wordt het afzeilen. Na het
afzeilen moet het wiekenkruis weer terug naar zijn oorspronkelijke plaats.
Opnieuw meer dan een natte rug. Zelfs een blaar in de hand opgelopen.
We kunnen terugkijken op een heerlijke, maar hele warme dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten